Mastercard....

......................Αξία ανεκτίμητη!


Λοιπόν την Κυριακή που μας πέρασε ήρθαν από το μαγαζί 4 αντρες ηλικίας 25-30, υπολογίζω. Έκατσαν στη μπάρα, έφαγαν, ήπιαν και συνέχισαν να πίνουνε.

Το μπαρ είχε αδειάσει από νωρίς και είχαν μείνει μόνοι τους. Μη έχοντας τι άλλο να κάνω παρακολουθούσα διακριτικά και από απόσταση τη κουβέντα τους που σύντομα εξελίχθηκε σε τσακωμό..

Είχαν στα σκαριά να ανοίξουν το δικό τους μπαρ σε ένα νησί. Κάθενας από αυτούς είχε και άλλο ρόλο και συνεισφορά στο όλον εγχείρημα.

Ο ένας είχε την κύρια ευθύνη (αν κάτι πήγαινε στραβά θα έμπαινε φυλακή -είχε ξαναπάει-), ο άλλος έβαζε τα περισσότερα λεφτά, ο άλλος έβαζε το μερίδιό του σε είδος (τηλεοράσεις καναπέδες κλπ) και ο τελευταίος λοιπόν ήταν ο κολλητός του πρώτου (αυτού που πιθανόν να μπει φυλακη σε λίγο καιρό). Ο τελευταίος ή αλλιώς "ο χοντρός", όπως τον φωνάζαν ήθελε να συμμετάσχει αγοράζοντας και αυτός ένα μερίδιο.

Όμως δεν συμφωνούσαν για το μέγεθος του μερίδιο με τον πρώτο. Το αποτέλεσμα... Πέρα από τις "ψιλές" που έπεσαν, το σημαντικότερο: 2 αδελφικοί φίλοι χώρισαν.

Εγώ αυτό που κατάλαβα.. Ανάμεσα σε φιλίες δεν υπάρχει χώρος για μοιρασιές σε λεφτά. Μου φάνηκε αρκετά σημαντικό αυτό ώστε να μοιραστώ την εξής πεποίθησή μου: πέρα από την οικογένειά μας και έπειτα τους φιλους μας, όλα τα υπόλοιπα είναι υποδυέστερης αξίας..

Η εξίσωσή μας για σήμερα είναι ο υπότιτλός μας:

φιλία = mastercard = αξία ανεκτίμητη